ملاحظات خاص در بكارگيري استانداردهاي حسابرسي 1007
ارتباطات با مديريت
فهرست
|
بند
|
|
كليات
|
3 – 1
|
|
الزامات قانوني و حرفه‌اي
|
9 – 4
|
|
ارتباط با مديريت در طول عمليات حسابرسي
|
12 - 10
|
|
ارتباط با مديريت در پايان كار حسابرسي
|
15 – 13
|
|
گزارش درباره سيستم كنترل داخلي
|
20 – 16
|
|
تاريخ اجرا
|
21
|
كليـات
1. هدف اين استاندارد، ارائه راهنماييهاي لازم درباره ارتباطات و روابط حسابرس با مديريت واحد اقتصادي است.
2 . برخي جنبه‌هاي روابط حسابرس با مديريت را الزامات قانوني وحرفه‌اي تعيين مي‌كند و برخي ديگر تحت تاثير روشهاي اجرايي حسابرس است. ارتباط حسابرس با مديريت همواره با توجه به اين الزامات و روشها برقرار مي‌شود.
3 . مديريت در اين بخش، هيات مديره و مديران ارشد اجرايي يا ساير كساني كه به نيابت از طرف آنان، مسئوليت اداره امور واحد مورد رسيدگي را به عهده دارند، شامل مي‌شود.
الزامات قانوني وحرفه‌اي
آيين رفتار حرفه‌اي
4 . حسابرس در جريان حسابرسي صورتهاي مالي بايد چنان ارتباطي را با مديريت واحد مورد رسيدگي برقرار كند كه بتواند حسابرسي را به گونه‌اي اثربخش و كارامد انجام دهد . اين ارتباط بايد با رعايت اصول رفتار حرفه‌اي ايجاد شود.
5 . حسابرس براي اجراي هر كار حرفه‌اي بايد از منافعي كه احتمال مي‌رود با اصول رفتار حرفه‌اي ناسازگار باشد، دوري كند.
قرارداد حسابرسـي
6 . تنظيم قرارداد حسابرسي توسط حسابرس كه در آن پذيرش كار حسابرسي و شرايط اجراي آن مستند و تاييد شده هم به نفع حسابرس و هم به نفع صاحبكار است. راهنماييهاي لازم دراين باره، در استاندارد 210[1]، ارائه شده است.
7 . قرارداد حسابرسي از برداشت نادرست درباره چگونگي انجام كار حسابرسي پيشگيري مي‌كند و مبناي ارتباط بين حسابرس و صاحبكار است. شكل و محتواي قرارداد حسابرسي ممكن است براي صاحبكاران مختلف متفاوت باشد، اما مواردي كه معمولا در هر قرارداد حسابرسي درج مي‌شود در استاندارد 210، ارائه شده است.
8 . از آنجا كه توافق درباره حدود مسئوليتهاي حسابرس و چگونگي انجام كار حسابرسي حايز اهميت است، حسابرس قاعدتا بايد از صاحبكار بخواهد با امضاي نسخه دوم قرارداد و ارسال آن براي حسابرس ، شرايط انجام كار را تاييد كند.
تاييديه مديران
9 . تاييديه مديران مي‌تواند موارد زير را تامين كند:
- شواهدي حاكي از اينكه مديريت مسئوليت ارائه مطلوب صورتهاي مالي طبق استانداردهاي حسابداري را پذيرفته و آن را تاييد كرده است.
- تاييد كتبي مطالب مهمي كه در جريان حسابرسي، توسط مديريت اظهار شده است. اين امر احتمال برداشت نادرست حسابرس از اظهارات شفاهي مديريت را كاهش مي‌دهد.
- شواهدي كتبي براي مواردي كه تاييديه مديران تنها مدركي است كه حسابرس مي‌تواند بطور منطقي انتظار دريافت آن را داشته باشد؛ براي مثال، مي‌توان به تاييد قصد مديريت در نگهداري يك سرمايه‌گذاري خاص بطور بلند مدت اشاره كرد.
راهنماييهاي لازم درباره تاييديه مديران در استاندارد 580[2]، ارائه شده است.
ارتباط با مديريت در طول عمليات حسابرسي
10 . حسابرس در جريان حسابرسي، درباره موضوعات گوناگوني چون موارد زير با مديريت مذاكره مي‌كند:
- شناخت موضوع فعاليت واحد مورد رسيدگي.
- طرح كلي حسابرسي.
- تاثير قوانين يا استانداردهاي حرفه‌اي جديد بر كار حسابرسي.
- اطلاعات لازم براي براورد خطر حسابرسي.
- توضيحات ، شواهد حسابرسي و اظهارات مديريت.
- موارد مشاهده شده در جريان حسابرسيِ موضوعاتي چون كارايي عملياتي يا اداري، سياستهاي تجاري و ساير موضوعات مورد علاقه و هرگونه پيشنهاد در اين زمينه.
11. در مواردي كه مذاكرات با هدف كسب شواهد حسابرسي انجام مي‌شود ، حسابرس بايد مناسبترين فرد را براي كسب شواهد حسابرسي شناسايي كند.
12. حسابرس بايد كليه مذاكرات با اهميت انجام شده با مديريت را در كاربرگهاي حسابرسي مستند كند. چنين مستنداتي بايد توضيحات و اظهارات مديريت درباره معاملات و ساير
رويدادهاي مالي با اهميت را دربر گيرد.
ارتباط با مديريت در پايان كار حسابرسي
13. در پايان عمليات حسابرسي، مذاكره حسابرس و مديريت درباره موضوعاتي چون موارد زير، ضروري است:
- هرگونه مشكل اجرايي در انجام عمليات حسابرسي از جمله محدوديت در رسيدگي.
- هرگونه عدم توافق با مديريت در ارتباط با صورتهاي مالي.
- تعديلات با اهميتي كه در جريان حسابرسي مشخص شده است.
- مسايل و مشكلات قابل توجه مربوط به رويه‌هاي حسابداري بكار گرفته شده وافشاي اقلام در صورتهاي مالي كه عدم رفع آنها مي‌تواند به تعديل گزارش حسابرس بيانجامد.
- هرگونه تخلف يا ترديد در رعايت قوانين و مقررات كه نظر حسابرس را جلب كرده است.
- خطرهاي با اهميتي كه واحد مورد رسيدگي بطور بالقوه يا بالفعل با آن روبرو است؛ مانند موضوعاتي كه مي‌تواند توانايي واحد مورد رسيدگي را در ادامه فعاليت خود به خطر اندازد.
- پيشنهادهايي كه حسابرس در نتيجه انجام حسابرسي مي‌خواهد ارائه كند؛ مانند موضوعات مرتبط با كنترلهاي داخلي.
14. حسابرس بايد چنين موضوعاتي را با رده مناسبي از مديريت مطرح كند. اين امر مي‌تواند به صورت شفاهي و يا كتبي انجام شود. درصورت تماس شفاهي، حسابرس بايد موضوعات مورد بحث و نتايج آن را در كاربرگهاي حسابرسي مستند كند.
15. معمولا در پايان عمليات حسابرسي و به منظور مذاكره درباره نتايج نهايي حسابرسي، نشستي خاص با حضور حسابرس، هيات مديره، كميته حسابرسي يا ديگر مديران ذيربط ، برگزار مي‌شود.
گزارش درباره سيستم كنترل داخلي
16 . ارائه پيشنهادهاي اصلاحي درباره سيستم كنترل داخلي ، محصول فرعي حسابرسي صورتهاي مالي است نه هدف اصلي آن؛ با اين حال، اين پيشنهادها براي صاحبكار با ارزش است. حسابرس بايد مديريت را از نقاط ضعف با اهميتي كه در طراحي يا اجراي سيستمهاي حسابداري و كنترل داخلي مي‌يابد، بموقع آگاه كند.
17 . حسابرس هنگام تهيه گزارش درباره سيستم كنترل داخلي به نكات زير توجه مي‌كند:
- مندرجات اين گزارش نبايد به گونه‌اي باشد كه نظر ارائه شده در گزارش حسابرس را نقض كند.
- تصريح اين كه سيستمهاي حسابداري و كنترل داخلي، تنها به ميزاني مورد توجه قرار گرفته است كه براي تعيين حدود روشهاي حسابرسي لازم به منظور ارائه گزارش نسبت به صورتهاي مالي، ضروري تشخيص داده شده است نه براي تعيين كفايت سيستم كنترل داخلي از لحاظ مقاصد مديريت با فراهم كردن اطمينان نسبت به سيستمهاي حسابداري و كنترل داخلي.
- تصريح اين موضوع كه تنها نقاط ضعفي گزارش مي‌شود كه حسابرس در جريان رسيدگيهاي خود با آنها برخورد كرده است و احتمال مي‌رود نقاط ضعف ديگري نيز در كنترلهاي داخلي وجود داشته باشد.
- تصريح اين موضوع كه اين گزارش صرفا براي استفاده مديريت ( يا اشخاص ديگري كه به نام مشخص شده‌اند) تهيه شده است.
18. حسابرس پس از ارائه گزارش درباره سيستم كنترل داخلي و پيشنهادهاي لازم براي انجام اقدامات اصلاحي به مديريت، معمولا اقدامات انجام شده توسط مديريت و دلايل رد برخي پيشنهادها را ارزيابي مي‌كند . حسابرس مي‌تواند با توصيف اقدامات اصلاحي مديريت در گزارش بعدي سيستم كنترل داخلي ، مديريت را به ادامه اين روند ترغيب كند.
19. اهميت يافته‌هاي حسابرس درباره سيستمهاي حسابداري و كنترل داخلي ممكن است با گذشت زمان تغيير كند . هرگونه پيشنهاد ارائه شده در حسابرسي سالهاي گذشته كه اقدام اصلاحي مربوط به آن انجام نشده و نارسايي مربوط در سال مورد رسيدگي همچنان وجود دارد، عموما در گزارش سيستم كنترل داخلي سال مالي مورد گزارش، تكرار يا به گزارشهاي قبلي عطف داده مي‌شود.
20. ارائه گزارش درباره سيستم كنترل داخلي يا هر مطلب ديگري به مديريت، ضرورت ارزيابي هرگونه اثر آن را بر صورتهاي مالي يا حسابرسي نفي نمي‌كند و جايگزين مناسبي براي تاكيد بر يك مطلب خاص يا درج بند شرط در گزارش حسابرسي محسوب نمي‌شود.
تاريخ اجرا
21 . اين استاندارد براي حسابرسي صورتهاي مالي كه دوره مالي آن از اول فروردين 1378 و پس از آن مي‌باشد، لازم‌الاجراست.